Tokom srednjeg veka slavljenje rođendana bilo je zabranjeno, jer se smatralo da rođendani, kao deo paganske zaostavštine predstavljaju pretnju za Hrišćanstvo.
Ideja o slavljenju rođendana datira još iz davne, paganske prošlosti naroda. Kao deo paganske zaostavštine, sa dolaskom hrišćanstva biva potisnuta, pa čak i zabranjena.
Pagani su verovali da zli duhovi vrebaju ljude oko svakog značajnog datuma i perioda koji donosi promene. Jedan od najznačajnijih datuma u životu svake osobe je dan njegovog rođenja, tj. dan kada postaje za jednu godinu stariji.
Stari Grci su verovali da svaku osobu na njen rođendan pohodi njen duh zaštitnik i kraj nje stražari. Duh zaštitnik je veza čoveka sa određenim božanstvom na čiji rođendan je rođen. Oni su i zaslužni za to što rođendanska torta danas ima svećice, a ideju su verovatno “pozajmili” iz Egipatskih svetkovina prilikom krunisanja faraona.
Sveće na tortu stavljane su da bi oterale zle sile. Vatra na slavljeničkom kolaču bila je simbol svetlosti i borbe protiv tame. Osim toga, Grci su pravili kolač u obliku Meseca koji su nosili na žrtvu Artemidi, a ukrašavali su je svećama, kako bi kolač što vernije predstavljao Mesec.
U starom Egiptu se poput rođendana slavio datum krunisanja faraona, tj. datum kada je on postao božanstvo. Za vladare je tako datum krunisanja bio važniji i od datuma rođenja. Najstariji zapis iz Egipta o proslavljanju rođendana datira negde oko 3.000 godina pre nove ere, mada egiptolozi tvrde da je ovde reč o proslavi krunisanja, tj. faraonovog rođenja kao Boga.
Rimljani su bili prvi narod kod kojih su se slavili rođendani običnih ljudi. Ipak, rođendane su slavili samo muškarci.
Sa dolaskom Hrišćanstva, ovakva tradicija i običaji su gušeni, jer su smatrani jeretičkim i opasnim, pa je tokom Srednjeg Veka slavljenje rođendana bilo skoro sasvim iskorenjeno. Dugo se i umesto datuma rođenja slavio datum krštenja, kao svojevrsan kompromis između hrišćanstva i tradicije.
