U istorijskim izvorima, Silfijum se prvi put pominje u 7. veku pne. u Egiptu, gde je korišćen i kao kontraceptivno sredstvo i kao lek za kašalj, lepru i otoke.
Silfijum je širom Starog sveta korišćen u brojne svrhe i bio je toliko rasprostranjen da je do 1. veka pne. bio na ivici izumiranja. Plinije Stariji u svojoj “Istoriji prirode” navodi da je biljka predstavljena imperatoru Neronu kao izuzetna retkost.
Masovna upotreba Silfijuma svakako je, smatraju istoričari, uticala na rane hrišćane da kontracepciju i abortus gledaju kao najveće zlo. Ipak, uticaj ove biljke na moderno društvo ne prestaje tu.
Svi znaju koji je simbol za srce i da taj simbol uopšte ne liči na pravo srce. Neki smatraju da je simbol nastao kao prikaz ženske zadnjice, drugi da predstavlja biljku u cvatu, ali malo ko zna da se simbol pojavljuje na kirenskom novcu. Ovaj oblik, smatraju naučnici, najverovatnije predstavlja seme Silfijuma.
Veza između Silfijuma i seksa je očigledna, a brojni antički pisci kao što su su Pausanija ili Katul direktno povezuju ovu biljku s ljubavlju. Moguće je da je biljka korišćena kao “Remedia amoris”, odnosno “lek od ljubavi”, međutim ukoliko simbol srca stvarno potiče od semena Silfijuma, kao što određene akademske struje sugerišu, onda je u našoj modernoj simbologiji prisutna jedna velika istorijska ironija.
Newsweek.rs
