Istorija seksualnosti nam govori da su seksualni poremećaji oduvek bili poznati. Danas su oni toliko zastupljeni, da po nekim istraživanjima najmanje jedna trećina svih ljudi starosti između 20 i 40 godina, uključujući i mlade, bar povremeno pate od jednog od oblika seksualnih smetnji. Kod starijih godišta to je još češći slučaj, mada je seksualno funkcionisanje, kao retko koji drugi aspekt života, individualno uslovljen.
Zastupljenost seksualnih poremećaja
Ovako velika zastupljenost seksualnih poremećaja može biti uzrokovana različitim faktorima uključujući i one opšte, karakteristične za savremeni život, kao što su: svakodnevni stres , kriza identiteta (uključujući i polni), ili emancipacija žene.
Međutim, nasuprot raznovrsnosti uzroka, manifestacije samih poremećaja bile su i ostale iste i ispoljavaju se kao: impotencija frigidnost, smetnje u doživljavanju orgazma i tako dalje.
Faktori koji mogu dovesti do seksualnih smetnji se mogu podeliti na organske i psihološke. Njihova odgovornost za nastanak poremećaja skoro je podjednaka, kako savremena terapeutska praksa pokazuje, za razliku od ranijeg mišljenja po kojem su seksualne smetnje, čak u 90 posto slučajeva, bile uzrokovane psihološkim stanjima i procesima.
Organski faktori
Od organskih faktora pomenimo nizak nivo seksualnog nagona, što proizilazi iz konstitucije organizma. Zatim tu su neke bolesti – posebno dijabetes ili različite povrede kičme, a poznato je i dejstvo lekova protiv epilepsije, depresije, hipertenzije koji, posle duže upotrebe mogu poremetiti seksualno funkcionisanje, pa ih treba uzimati uz obavezan nadzor lekara.
Uklanjanjem ili ublažavanjem navedenih faktora, stoje u isključivoj nadležnosti biološki orijentisane terapije, dolazi i do odgovarajućih pozitivnih promena u seksualnom funkcionisanju.
Psihološki faktori
Druga grupa uzročnika seksualnih poremećaja psihološke prirode ima jedan zajednički imenitelj, a to je osećanje straha. Najpre to su strahovi vezani za same seksualne relacije, kao što je strah od lošeg fizičkog izgleda, od izražavanja sopstvenih želja i potreba, ili strah od odbacivanja.
Zatim, slede specifični seksualni strahovi, među kojima je najčešći strah od neuklapanja u seksualne norme i na kraju vrsta tzv. tangecijalnih strahova koje izazivaju neseksualne draži i situacije, a odnose se, na primer, na vreme i mesto seksualnih odnosa, zatim je tu bojazan da se ne bude otkriven (često u slučaju vanbračnih veza i tako dalje).
stetoskop.info
