Gothod Efraim Lesing je sredinom druge polovine 18. veka napisao komad „Natan Mudri“ koji je Crkva zabranila.
Zašto? Zato što je promovisao prijateljstvo, toleranciju, relativnost Boga i odbacivanje čuda, a isticao potrebu sa boljom komunikacijom među različitim religijama.
Gothold Efraim Lesing (1729-1781) je bio nemački pisac, filozof, publicista i umetnički kritičar, jedan od najbitnijih predstavnika prosvetiteljstva. Smatra se prvim dramaturgom u istoriji, a danas ćemo se ukratko pozabaviti njegovim delom “Natan Mudri” koje je izdao dve godine pre nego što će umreti.
“Natan Mudri” je žestoka književna molba i poziv na versku toleranciju, a paradoksalno je to što je za vreme njegovog života ovaj komad bio zabranjen od strane crkvenih vlasti; prvi put je izveden tek 1783. godine u Berlinu. 1922. je snimljen i nemi film po njemu.
Radnja je smeštena u Jerusalim za vreme Trećeg krstaškog rata, i opisuje kako mudri jevrejski trgovac Natan, prosvećeni muslimanski sultan Saladin i isprva anonimni hrišćanski vitez templar premošćuju razlike između judaizma, islama i hrišćanstva. Lik Natana je utemeljen na Lesingovom dugogodišnjem prijatelju Mojsiju Mendelsonu; on i Saladin se upoznaju prvi put tokom partije šaha.
Ceo film možete pogledati ovde:
U osnovnim crtama, radi se o delu koje promoviše prijateljstvo, toleranciju, relativnost Boga i odbacivanje čuda, a ističe potrebu sa boljom komunikacijom među različitim konfesijama.
Centralni deo “Natana Mudrog” je takozvana Parabola o prstenu koju ćemo vam prepričati, a koja počinje kada Saladin upita Natana koja je religija istinita, nakon čega Natan počinje da besedi.
