Ovo listopadno drvo pripada familiji (Caesalpiniaceae) porodica mahunarki. Prirodno je rasporstranjeno u južnoj Evropi i zapadnoj Aziji. Raste kao žbun ili nisko drveće visine do 8 metara, krošnje su okrugle, široke i do 10 metara.
Listovi su krupni, srcolikog oblika, razvijaju se u maju a otpadaju u oktobru. Cvetovi su bez mirisa, ljubičastoružičasti, razvijaju cvasti u obliku grozda. Neobično je to što cvetovi ne izbijaju samo iz tanjih grana nego čak i iz debla, tako da se stiče utisak da čitavo stablo cveta, a listovi se pojavljuju tek naknadno. Navedena pojava se zove kauliflorija.
U Španiji i Italiji ovo drvo nazivaju “stablo ljubavi” zbog boje cvetova i srcolikog oblika njegovih listova. Judino drvo bilo je simbol glavnog grada Vizantije – Carigrada, raslo je na obalama Bosfora pod okriljem carske porodice.
Naime, za careve Vizantijskog carstva bila je “rezervisana” crvenoljubičasta (purpurna) boja, upravo ona kakvu imaju cvetovi judinog drveta. Do danas je ostalo simbol grada Istanbula, turski naziv je Erguvan (Cercis siliquastrum). Postoji i beli varijetet ovog drveta.
Za Judino drvo kažu da je jedno od najstarijih na svetu, identifikovan je među fosilnim ostacima (u Francuskoj) od prije 100 milijuna godina.
Judino drvo je kako kaže legenda dobilo ime po apostolu Judi koji je pokušao da se obesi o granu ovog stabla nakon izdaje Isusa. Ipak je to samo legenda.
Verovatnije je da je biljka doneta iz Judeje, pa je zbog toga dobila ime Judino drvo.
opanak.rs
