Srbi mu od davnina pripisuju izuzetnu mističnu moć – njime se štiti novorođenče, kite momci i devojke, domaćin se za Božić, kao i položajnik i dever na svadbi.
Bosiljak ima mnoge narodne nazive: bosiok, bosilje, bažuljak, vasleđen, velsagen vesligen, fesliđan, mislođen, mislođin. Opevan je i u narodnoj poeziji, a u srpskom narodu bosiljak je sveta biljka i ima simboliku verskog i duhovnog karaktera.
Smatra se da su bosiljak u srpske krajeve doneli hodočasnici u srednjem veku. Po nekim predanjima, nikao je na grobu cara Uroša, a po nekim od suza Svetog Save.
Poznati srpski lekar i botaničar Josif Pančić kaže da bosiljak prati Srbina kroz sav njegov život, u radosti i žalosti, od kolevke pa do groba.
Bosiljak se koristi u crkvenim obredima, krštenja, venčanja, svećenja vodice, tokom sahrana i pogrebnih obreda.
Kasnije je postao i simbol ljubavnih odnosa, ali i bračne ljubavi. U srpskom narodu se verovalo da miris bosiljka stvara ljubav, obezbeđuje ljubavnu sreću, a da je bosiljak u prozoru poziv ljubavniku…
