Istoriju Beograda ne čine samo ratovi, zločini, sukobi i osvajanja. Bilo je i mirnih dana, ali i događaja koje bismo mirne duše mogli da svrstamo i u čuvenu Riplijevu rubriku “Verovali ili ne”.
Ranog proleća 1896. godine u Beogradu je duvala jaka košava.
Tada je opravljan krov na jednom od najlepših zdanja toga vremena, hotelu “Kruna”, današnjoj biblioteci grada Beograda na kraju Knez Mihailove ulice.
Kako je tih dana padala i kiša, majstori su prekrili krov velikom ceradom.
U trenutku kad se na krovu zatekao samo jedan čovek, neki nesrećnik Stojan, košava je tako snažno udarila da je u vazduh ponela i ceradu i majstora.
“Kao na čarobnom ćilimu”, vetar je nosio svoj neobičan teret, preneo ga preko Save i blago spustio u drugu državu, na područje današnjeg Novog Beograda, negde kraj današnjeg Tošinog bunara.
Za divno čudo, Stojan, kome hroničari nisu zapamtili ni prezime, ostao je nepovređen, ali toliko zbunjen i uplašen da dugo nije mogao dođi sebi.
Austrougarski graničari, koje inače nisu trpeli nelegalne prelaske granice, i sami zatečeni neobičnim događajem, pustili su unezverenog čoveka da se vrati kući, a ceradu su, uredno spakovanu i zajedno s njim, vratili u Srbiju.
Ovo je samo jedna od istinitih priča iz prošlosti Beograda, a bilo ih je, naravno, znatno više.
